's morgens heel vroeg op pad gegaan om voor het eerste
licht in de hut van de lepelaarsplassen te zijn.
Een week ervoor hadden diverse mensen de geweldige
ervaring gehad om de zeearend op een nest in een boom vlak bij de hut te kunnen
fotograferen. Hij was op een oud nest gaan zitten en bijna een half uur lang
zitten poseren tot groot plezier van alle aanwezige fotografen en vogelaars.
Hopende op een klein wonder op herhaling van dit
spektakel was ik dus al vroeg voor een goed plekje aan de kant van de boom.
Bij binnenkomst bleek ik niet de eerste te zijn ondanks
dat het net aan 5:30 was. Ik schrok zelfs van de man die onverwacht rechts in de hut in de
schemer naar me siste dat ik zachtjes moest doen.
Toen ik vroeg wat er was fluisterde hij naar me dat hij
iets in het donker hoorde knagen maar niet kon zien wat dit veroorzaakte. Ik
pakte snel mijn spullen uit en ging naast hem zitten want ik had intussen ook
het mysterieuze geknaagd gehoord.
Langzaam begon het lichter te worden en we begonnen een
schim van een groot beest te ontdekken.
Naarmate het lichter werd bleken we op slechts 10 meter
naar een bever te luisteren en te kijken.
Hij was druk bezig om riet stengels uit de grond te
trekken en zat op de wortels te knagen. Dat was het geluid dat we hoorden.
In het half uur dat volgde probeerden we beide tevergeefs
een goede foto te maken maar we hadden veel te weinig licht. Ineens kreeg ik
een ingeving dat ik op de Canon 7D een film functie had waar ik nog niet mee
had gespeeld. Dat bleek bij dat slechte licht veel beter te werken en ik zat
onder de kippenvel stukjes te filmen.
Hij ging een paar keer met een stengel weg maar kwam
steeds weer terug. Hij stond zelfs een paar keer op zijn achter poten om een
rietstengel naar beneden te trekken waardoor we hem heel goed konden zien. Wat
een prachtig beest!
Nadat we nog een laatste keer van hem konden genieten
toen hij vlak langs de hut zwom was het intussen helemaal licht geworden en
zagen we hem langzaam de hoek om verdwijnen. Of hij mensen hoorde aankomen of
uit ervaring wist dat het tijd werd om weg te komen weet ik niet.
Twee tellen later verschenen de eerste ongelukkige
fotografen in de hut die het allemaal net hadden gemist. Ik moest de filmpjes
de hele dag door op het kleine schermpje van de camera laten zien. Ook mensen
die al jaren in de hut kwamen hadden dit nog nooit gezien of van gehoord.
Later die dag ontdekte ik met de verrekijker de zeearend
op een boom op een van de eilandjes. Hij kwam helaas niet op het nest zitten
maar mijn dag was natuurlijk al helemaal goed. Kijk goed op de grond voor het hout want ik zag hem pas na de beweging van zijn kop.
Hieronder heb ik over grote afstand met de 7D en de 300 mm + 2x versterker de vogel gefilmd.
De foto hierboven is van het moment dat hij weg vloog en in de bomen groep er achter ging zitten.
De foto hierboven is van het moment dat hij weg vloog en in de bomen groep er achter ging zitten.
Tussendoor hebben we nog een hoop lol gehad met een fuut die regelmatig met een vis boven water kwam
en een mooie slobeend die lekker dicht bij kwam om vast te kunnen leggen op de gevoelige plaat.
Zo dit was het, mijn eerste blog. Hoop dat het een beetje te volgen is en als het niet zo is of op sommige andere punten beter laat dan een berichtje achter zodat ik het bij volgende blogs kan verbeteren. :-) In ieder geval mijn dank naar degene die de moeite nemen het te lezen.
Zo dit was het, mijn eerste blog. Hoop dat het een beetje te volgen is en als het niet zo is of op sommige andere punten beter laat dan een berichtje achter zodat ik het bij volgende blogs kan verbeteren. :-) In ieder geval mijn dank naar degene die de moeite nemen het te lezen.
Natuur groeten,
Henk Schuurman
